Thursday, February 12, 2009

ส่งเสียงดังทำไม

หมายเหตุ - เรื่องนี้ผมจำไม่ได้ว่าอ่านมาจากที่ไหนเหมือนกัน (ขออภัยเจ้าของเรื่องด้วย) ซึ่งเนื้อเรื่องมันอาจจะมีความผิดเพี้ยนไปบ้างจากการแต่งเติมของผม แต่ก็คิดว่าคงไม่มากจนทำให้เนื้อหาหลักของเรื่องนั้นเปลี่ยนแปลงไปจนผิดจุดมุ่งหมายของเรื่อง


ณ วัดเซนแห่งหนึ่ง ทุกๆ คืนพระในวัดจะต้องนั่งสมาธิรวมกันในอาราม พระทุกรูปไม่ว่าจะอาวุโสสูงหรือต่ำแค่ไหน ก็นั่งอยู่ในห้องเดียวกันทั้งหมด ความเงียบเป็นสิ่งที่ำสำคัญมากในการทำสมาธิ ดังนั้นการส่งเสียงดังและการพูดคุยจึงเป็นสิ่งต้องห้ามที่รุนแรงมาก และถือเป็นการผิดกฏของวัดขั้นรุนแรง ในคืนหนึ่งมีพระหนุ่มรูปใหม่เข้ามาที่วัดนี้ ซึ่งพระรูปดังกล่าวก็ต้องเข้าร่วมการนั่งสมาธิด้วย
ในคืนดังกล่าว ในห้องนั่งสมาธิ พระหนุ่มเมื่อนั่งสมาธิไปได้สองสามชั่วโมง ก็เกิดความเมื่อยตัวอย่างรุนแรง ด้วยความที่ยังใหม่และขาดความอดทนอดกลั่นต่อความเมื่อยขบที่รุมเร้า ทำให้พระหนุ่มส่งเสียงบ่นออกมา ซึ่งแทบจะทุกครึ่งชั่วโมงพระหนุ่มก็จะส่งเสียงครวญครางออกมา พระรูปอื่นก็ได้ยินเสียงดังกล่าว อย่างไรก็ตามพระบางรูปที่อยู่ในสภาวะที่จิตมั่นก็จะไม่ได้รับการรบกวนจากเสียงรบกวนนั้น
แต่เนื่องด้วยสภาพการตั้งจิตของพระแต่ละรูปไม่เหมือนกัน พระอาวุโสรูปหนึ่งจึงส่งเสียงออกมาตักเตือนให้พระหนุ่มหยุดการส่งเสียงรบกวนผู้อื่น โดยกล่าวว่า “เจ้าจะส่งเสียงดังทำไม ไม่รู้หรือว่าการส่งเสียงดังระหว่างการทำสมาธิเป็นการผิดกฎข้อห้ามอย่างรุนแรง” พระหนุ่มจึงกล่าวว่า “ข้าก็รู้ว่าทำผิดนะ แต่มันเกินจะทนจริงๆ ข้าไม่สามารถต้านทานกับความเมื่อยขบที่รุนแรงได้จึงต้อง ส่งเสียงออกมา”
บทสนทนาระหว่างพระสองรูปก็ดำเนินไปอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง พระอีกรูปก็ส่งเสียงดังออกมาว่า “ทำไมพวกเจ้าสองคนจึงส่งเสียงดังในเวลาทำสมาธิ หากจะตักเตือนกันทำไมไม่รอให้จบช่วงการนั่งสมาธิก่อน เจ้าทั้งสองควรรู้สึกละอายที่ทำเช่นนี้ เพราะรบกวนคนอื่นที่นั่งสมาธิอยู่”
เวลาผ่านไปไม่นานห้องทำสมาธิทั้งห้องก็กลายสภาพเป็นเหมือนตลาดสดที่ทุึกคนกล่าวโทษกันไปโทษกันมา และการนั่งสมาธิรวมในคืนนั้นก็ล้มเหลวในที่สุด โดยหารู้ไม่ว่าคนทุกคนที่กล่าวโทษผู้อื่น ก็เป็นคนที่ทำผิดกฎเหมือนกัน


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ......

(เขียนเมื่อ ๒ กันยายน ๒๕๕๑)

No comments:

Post a Comment